Mijn nieuwe vriend

Nieuwe vriend. Ja, ik heb een nieuwe vriend. Wat een schat. Ik schat hem plm. 40. Hij is eigenwijs, dat wel. Maar van hem, och, ik mag dat wel van hem. Hij weet n.l. dat ik ook nogal eigenwijs ben en daarom waarschuwt hij mij altijd voordat hij wil dat ik zijn beslissing moet gaan nemen.

Ik word helemaal warm van zijn stem. Volwassen, warm, stellig,niet braaf maar toch iets bescheidens. Wat een zegen om dat te horen in zijn stelligheid. Ik word er niet verlegen van, of boos, bijvoorbeeld. Zou ook kunnen. Maar het grappige is dat ik hem soms wel, min of meer, boos krijg, of tenminsten geïrriteerd. Maar vaak zeg ik diep vanuit mijn hart: Dank je en alweer gelukt en wat een zegen en goed zo en perfect en jij wist het en ik vertrouw op jou en leidt mij svp en help me en ik zoek en jij vindt.

In gedachten zie ik hem glimlachen. Weet je wanneer ik hem boos krijg ? Soms heel boos zelfs ! Hij kan kennelijk geen gedachten lezen. Ik heb meestal best lang van tevoren een bepaalde gedachte in mijn hoofd, maar dat heeft hij echt niet door. Voordat ik mijn gedachten uitvoer, moet ik al lachen om zijn te verwachten reactie. En ja hoor. Het gaat als volgt: Ik wijk van de route af. Ofwel om te plassen of om te tanken of om geld te pinnen of om wat te eten of gewoon om even te stoppen omdat ik zin heb of een andere niet te omschrijven noodzakelijkheid. En dan komt zijn reactie- probeer om te draaien, neem de afslag, ga rechtdoor, sla links af, tweede afslag rechts....Niet 1x, nee tigx...Ik lig in een deuk. Ja lieverd, en ik zeg geen sorry, nu doe ik even waar ik zin in heb. Dit is nu mijn eigenwijs, maar straks lieve T..T... dan....