Dag DAG

Dag DAG
Ik sta voor het raam en zeg: dag Dag.
De dag doet behoedzaam, heel langzaam, haar gordijnen toe
Zij neemt mijn kleuren mee naar de overkant
Een wereld mij zo onbekend
Nu laat zij de wereld ergens daar ontwaken en schenkt die dageraad haar kleur
Haar zachte vleugels gaan voorzichtig open
Een zacht pastel ontwaakt, maar heel brutaal
Zwelt zij aan tot vurig rood dat leven schenkt
Met weemoed licht laat ik je gaan
Maar morgen licht, dan ontvang ik je als Gods belofte, gratis, fris en onbevangen.
Tot morgen Licht
Dag DAG
Comments